Over 'Onklare taal'

'Onklare taal' is de verzamelnaam van diverse tekstprojecten van mijn hand. Dit is de poëzieafdeling daarvan. Hier kan je zowel de laatste nieuwe gedichten als ook een selectie van oudere gedichten vinden. De weg een beetje kwijt? Deze link brengt je terug naar de homepage van 'Onklare taal'.

Overigens kan je hier gratis mijn poëziebundels downloaden in PDF-formaat: 'Epicentrum' (2012), 'Synaeresis' (2012), 'Subductie' (2013), 'Enceladus' (2015), 'Volterra' (2017), 'De snelheid van de duisternis' (2019) en 'Indiscrete wiskunde' (2021). Behalve 'Synaeresis', dat één verhalend gedicht is in twee delen, bevatten de anderen telkens een 30-tal geredigeerde en zorgvuldig geselecteerde gedichten, met duiding en een nieuwe indeling. In 2020 verscheen mijn debuutroman 'Fragmentariërs'. In 2023 bracht ik de opvolger 'Constellatie' uit.

woensdag 24 oktober 2012

Rednecks gone wild

Auteur: DBC Pierre
Titel: Vernon God Little
Taal: Engels
Categorie: fictie
Jaar van eerste uitgave: 2003
Hoe kwam de tekst in mijn bezit: geleend
Synopsis: Scholier Vernon Little is getuige van een schietpartij op zijn middelbare school, aangericht door zijn gepeste beste vriend. Omdat hij de enige overlevende getuige is, is hij direct ook medeverdachte, en groeit hij door een samenspel aan sensatiebeluste buren, ongelukkig toeval en egocentrische omstaanders uit tot schuldig nog voor zijn proces gemaakt is.
Aanrader, want: ‘Vernon God Little’ is van begin tot eind een roetsjbaan aan groteske, snijdende humor, en levendig taalgebruik. DBC Pierre laat een kleinsteeds Texas tot leven komen door de ogen van een native son die niks anders gewoon is. Sommige observaties zijn te creatief om niet te onthouden, zoals het idee dat sommige Texanen net als George Bush Sr. hun mond een klein beetje open houden en fronsen als ze iemand met minachting bekijken, of hoe de Broussards een type mensen zijn die elke zin drie keer herhalen en altijd lijken te bewegen met hun armen compleet slap langs hun lichaam. Daarenboven hakt DBC Pierre er niet zomaar willekeurig op in; je voelt als lezer een oprechte sympathie voor de echte marginalen en onderdrukten in het verhaal, die allemaal door Vernons neutrale lens bekeken worden.
Afrader, want: Het kost even moeite om te wennen aan Pierres persoonlijke stijl, en het is pas tegen de helft dat het echt duidelijk wordt wat er precies gebeurd is met Vernon. De subplot met dokter Goosens leek me wat bij het haar gesleurd, en op het einde kraakt de plausibiliteit van de plot wat.
Aanbevolen voor: Lezers die zin hebben in een zwarte parodie op een Bildungsroman.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten