Over 'Onklare taal'

'Onklare taal' is de verzamelnaam van diverse tekstprojecten van mijn hand. Dit is de poëzieafdeling daarvan. Hier kan je zowel de laatste nieuwe gedichten als ook een selectie van oudere gedichten vinden. De weg een beetje kwijt? Deze link brengt je terug naar de homepage van 'Onklare taal'.

Overigens kan je hier gratis mijn poëziebundels downloaden in PDF-formaat: 'Epicentrum' (2012), 'Synaeresis' (2012), 'Subductie' (2013), 'Enceladus' (2015), 'Volterra' (2017), 'De snelheid van de duisternis' (2019) en 'Indiscrete wiskunde' (2021). Behalve 'Synaeresis', dat één verhalend gedicht is in twee delen, bevatten de anderen telkens een 30-tal geredigeerde en zorgvuldig geselecteerde gedichten, met duiding en een nieuwe indeling. In 2020 verscheen mijn debuutroman 'Fragmentariërs'. In 2023 bracht ik de opvolger 'Constellatie' uit.

dinsdag 30 december 2014

De apocalyps in 3D

Auteur: Margaret Atwood
Titel: The Year of the Flood
Taal: Engels
Categorie: proza
Jaar van eerste uitgave: 2009
Hoe kwam de tekst in mijn bezit: geleend van een vriend
Synopsis: In verschillende story-telling flashbacks volgt de lezer Ren en Toby, twee vrouwen die elk de apocalyps van Crake overleefden die al verteld werd in 'Oryx and Crake'. Op het einde komt de plot van 'The Year' samen met die van 'Oryx and Crake'.
Aanrader, want: Beter dan in 'Oryx and Crake' wordt het economische en politieke model geschetst van de maatschappij aan de rand van de apocalyps, en het meest beklemmende is dat erg veel elementen ervan bijzonder aannemelijk overkomen. De dystopische wereld die hier in geschetst wordt, bevindt zich veel dichterbij dan we vermoeden. De hoofdstukken van Ren zijn een oefening in precies en empathisch schrijven, en voegen een extra dimensie toe aan 'Oryx and Crake'.
Afrader, want: Het einde is een beetje slordig. De Painballers zijn stereotype antagonisten. Met Toby heb ik het gevoel dat Atwood dit type personage al iets te vaak heeft geschreven.
Aanbevolen voor: Wie 'Oryx and Crake' al gelezen heeft, hoewel ik denk dat je beide boeken in eender welke volgorde kan lezen.

zondag 28 december 2014

Duel and duality

Auteur: Thomas Mann
Titel: der Zauberberg
Taal: Duits
Categorie: proza
Jaar van eerste uitgave: 1924
Hoe kwam de tekst in mijn bezit: gekocht
Synopsis: De jonge ingenieur Hans Castorp gaat zijn zieke neef bezoeken in het sanatorium 'Berghof' in Zwitserland in 1907, maar blijft er uiteindelijk zelf zeven jaar.
Aanrader, want: Dit is een roman die het allemaal heeft, van een onvergetelijke cast personages die leven en ademen als mensen van vlees en bloed, over breedvoerige en filosofische dialogen tot adembenemende beschrijvingen van berglandschappen, dromen en plaatsen. In goede modernistische traditie kan er overigens, en tegen het stereotype beeld in over Duitse literatuur, al eens gelachen worden dankzij Manns binnen- en buitenzwevende, soms ironische vertelperspectief. De lens van het boek is breed: het Davos van Mann is een microkosmos van Europa aan de vooravond van Wereldoorlog I.
Afrader, want: Het boek is érg lang en érg dik (ik deed er vier maanden over), en sommige complexe ideeën worden door Mann nodeloos nog gecompliceerder gemaakt. De noodzaak van sommige beschrijvingen ontging me ook een beetje.
Aanbevolen voor: Elke literatuurliefhebber met een gezonde dosis leeslust en doorzetting.

woensdag 10 december 2014

De boosaardige genius

Auteur: Charles Bukowski
Titel: Play the Piano like a Percussion Instrument until the Fingers Begin to Bleed a Little Bit
Taal: Engels
Categorie: poëzie
Jaar van eerste uitgave: 1970
Hoe kwam de tekst in mijn bezit: geleend van een vriendin
Synopsis: Minimalistische, redelijk prozaïsche poëzie waarin Bukowski soms droog, soms grappig en soms met nauwelijks verholen woede en minachting schrijft over zijn eigen met alcohol en marginaliteit doordrenkte leven, en en passant zijn visie meegeeft op kunst en literatuur.
Aanrader, want: Als er één moderne dichter paste in het clichébeeld van de poète maudit, dan wel Bukowski. Zijn gedichten lezen is tekenen voor een rit die je niet onverschillig kan laten, en confronterend werkt voor een hele hoop vooroordelen en achtergrondassumpties.
Afrader, want: Soms vervalt Bukowski in bijna-proza of lengt hij zijn gedichten nodeloos aan met extra woorden (een raar verwijt aan een minimalist). Hoewel dat geen rol mag spelen in de appreciatie van zijn werk, loert ook vaak de schaduw van wie hij was in persoon - een onaangenaam en nogal misogyn figuur - voortdurend om de hoek.
Aanbevolen voor: Poëzie- en niet-poëzieliefhebbers die toe zijn aan een palate cleanser.