Over 'Onklare taal'

'Onklare taal' is de verzamelnaam van diverse tekstprojecten van mijn hand. Dit is de poëzieafdeling daarvan. Hier kan je zowel de laatste nieuwe gedichten als ook een selectie van oudere gedichten vinden. De weg een beetje kwijt? Deze link brengt je terug naar de homepage van 'Onklare taal'.

Overigens kan je hier gratis mijn poëziebundels downloaden in PDF-formaat: 'Epicentrum' (2012), 'Synaeresis' (2012), 'Subductie' (2013), 'Enceladus' (2015), 'Volterra' (2017), 'De snelheid van de duisternis' (2019) en 'Indiscrete wiskunde' (2021). Behalve 'Synaeresis', dat één verhalend gedicht is in twee delen, bevatten de anderen telkens een 30-tal geredigeerde en zorgvuldig geselecteerde gedichten, met duiding en een nieuwe indeling. In 2020 verscheen mijn debuutroman 'Fragmentariërs'. In 2023 bracht ik de opvolger 'Constellatie' uit.

maandag 20 september 2010

Manifeste poëzie

Auteur: Hedwig Speliers
Titel: De tong van de dichter
Taal: Nederlands
Categorie: poëzie-analyse / poëtica
Jaar van eerste uitgave: 1992 (?)
Hoe kwam de tekst in mijn bezit: verplichte lectuur
Synopsis: Constructie en reconstructie van een formalistische poëtica aan de hand van een bespreking van een buslading contemporaine dichters.
Wat ik geleerd heb: Hoe een precies geconstrueerde poëtica ook eerder verhelderend en ondersteunend kan werken dan verstikkend.
Aanrader, want: Bij “poëtica” stelt iedereen zich normatieve, bombastische werken voor met een air van platonisme, wat hier helemaal niet het geval is. Speliers komt altijd ter zake, beargumenteert zijn standpunten met raak gekozen voorbeelden en getuigt bovendien van een enorme eruditie als het aankomt op Nederlandstalige poëzie uit de 20ste eeuw.
Afrader, want: Je zal niet graag lezen dat o.m. Jotie ’t Hooft op de korrel genomen worden, of je gruwt van formalisme en structuralisme.
Aanbevolen voor: Schrijvers zowel als critici die het serieus voor hebben met poëzie.

vrijdag 10 september 2010

Salsa en pathos

Auteur: Felipe Alfau
Titel: Chromos
Taal: Engels
Categorie: roman
Jaar van eerste uitgave: 1990 (maar verborgen ergens in een lade sinds 1948)
Hoe kwam de tekst in mijn bezit: verjaardagscadeau
Synopsis: Het wel en wee van een groep Spaanse immigranten in New York, en hun onlosmakelijke band met het thuisland, gezien door de lens van het neutrale hoofdpersonage, de maniëristische Don Pedro en de semiliteraire schurk Garcia.
Wat ik geleerd heb: Hoe geobsedeerd Spanjaarden kunnen zijn met hun identiteit als Spanjaard. Dubbel ironisch ook dat Alfau in Barcelona geboren was (en dus Catalaan) en veel van zijn personages Madrilenen zijn. Bovendien heb ik geleerd dat de Spaanse cultuur als één van de weinige Europese culturen me eigenlijk geen bal interesseert.
Olé, want: Alfau wordt geroemd als een voorloper van de postmodernen, en werd pas herontdekt in de jaren ’90, kort voor zijn dood.
Soy no marinero, want: Erg veel passages doen nogal oubollig en meanderend aan, en het verhaal in het verhaal is eigenlijk te larmoyant om volop ironisch beleefd te worden. Emoties laaien weliswaar hoog op in het boek, maar al te vaak blijven ze dobberen aan de oppervlakte, waardoor er pagina’s lang in principe niks gezegd wordt of dat de lezer geen interessante (niet-clichématige) inzichten worden geboden in de Spaanse cultuur.
Aanbevolen voor: Hipsters die graag een minder bekend boek lezen en houden van Spanje.

maandag 12 juli 2010

From Nergenshuizen, with love

Auteur: Paul De Wispelaere
Titel: Brieven uit Nergenshuizen
Taal: Nederlands
Categorie: autobiografische briefroman
Jaar van eerste uitgave: 1986
Hoe kwam de tekst in mijn bezit: geleend van een vriend
Synopsis: Oudere, bezadigde schrijver schrijft brieven aan een jonge vrouwelijke fan.
Wat ik geleerd heb: Niet alle oudere mannen die het aanleggen met jonge vrouwen zijn sleazebags eerste klas, en vooral ook dat er nog over de liefde kan geschreven worden in prachtig, hartverscheurend en herkenbaar proza dat nergens de clichétoer opgaat.
Aanrader, want: De herkenbaarheidsfactor is altijd groot.
Afrader, want: Je leest niet graag schrijvers die schrijven over schrijven (want daar gaat het ook over).
Aanbevolen voor: Al wie graag literatuurkritiek vermengd ziet met een stevige scheut nostalgie en onversneden, wondermooie romantiek.

maandag 3 mei 2010

Prachtige boeren

Auteur: Hugo Claus
Titel: Het verdriet van België
Taal: Nederlands
Categorie: Fictie
Jaar van eerste uitgave: 1983
Hoe kwam de tekst in mijn bezit: uitgeleend door een vriend
Synopsis: De volop puberende Louis Seynaeve beleeft de jaren voor, tijdens en na Wereldoorlog II in het fictieve Zuid-Westvlaamse Walle, samen met een enorm netwerk aan personages.
Wat ik geleerd heb: Dat Claus er als geen ander in slaagt om rechtstreeks uit de jaren '30 en '40 de Vlaamse volksaard te schetsen die ook vandaag nog bestaat. En ook wel de pure stommigheid waarom mensen soms dingen doen die verregaande gevolgen kunnen hebben.
Aanrader, want: Dit is zonder twijfel het magnum opus van Hugo Claus, waarin hij een bijzondere taalvirtuositeit, diepgang, realisme, fantasie en humor met elkaar vermengd tot een meer dan 800 pagina's tellende pageturner.
Afrader, want: Dikke boeken zijn niet je ding.
Aanbevolen voor: Iedereen die van Claus het idee heeft dat hij maar een vuilschrijver was, of dat zijn teksten soms te ontoegankelijk en stuurs zijn. Verder ook gewoon iedereen die een venster wil zien op Vlaanderen.

dinsdag 5 januari 2010

Gemene filosofen

Auteur: Karl Raimund Popper
Titel: The Open Society and its Enemies
Taal: Engels
Categorie: Non-fictie
Jaar van eerste uitgave: 1945
Hoe kwam de tekst in mijn bezit: overgekocht van een vriend
Synopsis: In dit tweedelige werk laat Popper zijn licht schijnen over de verregaande politieke implicaties van Plato, Hegel en Marx (en in mindere mate een aantal andere filosofen), waarin deze illustere figuren ontmaskerd worden als absolute tegenstanders van de democratie en de open samenleving.
Wat ik geleerd heb: Dat Hegel een oerconservatief was en dat Plato er een aantal rare ideeën op na had gehouden, wist ik al, maar nieuw was wel het tot halfzachte idiotie reduceren van Aristoteles’ politieke filosofie en de controversiële stelling dat Marx’ filosofie automatisch leidt tot totalitarisme.
Aanrader, want: Plato is nog nooit zo overtuigend met de grond gelijk gemaakt, en met hem onmiddellijk ook alle totalitairen en utopische denkers. Popper pleit door zijn kritiek hartstochtelijk voor het besef van de feilbaarheid van politieke structuren, en dat wat wij zien als aanmodderen belangrijker is dan glorieuze revoluties.
Afrader, want: Je leest niet zo graag politieke filosofie, of je bent zelf totalitair.
Aanbevolen voor: Mensen met enige noties van de besproken filosofie en een interesse in politiek.