Over 'Onklare taal'

'Onklare taal' is de verzamelnaam van diverse tekstprojecten van mijn hand. Dit is de poëzieafdeling daarvan. Hier kan je zowel de laatste nieuwe gedichten als ook een selectie van oudere gedichten vinden. De weg een beetje kwijt? Deze link brengt je terug naar de homepage van 'Onklare taal'.

Overigens kan je hier gratis mijn poëziebundels downloaden in PDF-formaat: 'Epicentrum' (2012), 'Synaeresis' (2012), 'Subductie' (2013), 'Enceladus' (2015), 'Volterra' (2017), 'De snelheid van de duisternis' (2019) en 'Indiscrete wiskunde' (2021). Behalve 'Synaeresis', dat één verhalend gedicht is in twee delen, bevatten de anderen telkens een 30-tal geredigeerde en zorgvuldig geselecteerde gedichten, met duiding en een nieuwe indeling. In 2020 verscheen mijn debuutroman 'Fragmentariërs'. In 2023 bracht ik de opvolger 'Constellatie' uit.

woensdag 22 februari 2012

Sla me zo hard als je kan

Auteur: Chuck Palahniuk
Titel: Fight Club
Taal: Nederlands (vertaald uit het Engels)
Categorie: fictie
Jaar van eerste uitgave: 1996
Hoe kwam de tekst in mijn bezit: cadeau gekregen
Synopsis: Een naamloze protagonist lijdt aan chronisch slaapgebrek en dweilt ’s avonds zelfhulpgroepen af om iets te kunnen voelen dat op een leven lijkt buiten zijn erg routineuze middenklassebestaan. Plots duikt er een zekere Tyler Durden op in zijn leven en – schrap maar, bijna iedereen kent de plot van dit boek omdat bijna iedereen de film gezien heeft.
Blaas je appartement op, want: Het boek leest erg vlot weg en de mantrische herhaling van zijn slagzinnen verleent het geheel zelf ook de kracht van een hoogst efficiënte, herhaaldelijke regen vuistslagen. Het gebalde proza en de zuinige dialogen helpen hier ook bij. Voor liefhebbers van de film: de verfilming van Fincher volgt het boek zeer getrouw, wat bij sommige lezers kan helpen voor de inleving. Onder het verhaal zitten ook enkele interessante aanknopingspunten verborgen over het parasitaire systeem van consumptie, onderdrukking en het voortdurende uitschakelen van instincten in de moderne wereld.
Smelt me liever om tot zeep, want: Niet dat Palahniuk daar aan kan doen, maar de Nederlandse vertaling is nogal pover en bovendien ook zeer Hollands. In een verhaal dat doordrongen is van ‘90s-Americana komt dat niet zo goed over. Bovendien zijn de personages eerder vehikels voor leuke dialogen, acties en tips voor het betere doe-het-zelfterrorisme dan dat je je er als lezer echt bij betrokken voelt. Voor een boek dat de grijze anonimiteit van het consumerende bestaan te kijk zet, heeft het zelf ook last van te afstandelijke, oppervlakkige personages.
Aanbevolen voor: Moeilijk te zeggen. Het is zeker geen boek dat ik mensen zou afraden, maar het heeft duidelijk wat aan scherpte ingeboet in vergelijking met de periode waarin het tot stand kwam. Als je beenharde kritiek wil op de petit bourgeoisie van de late twintigste eeuw, lees je beter ‘American Psycho’.

woensdag 15 februari 2012

Verhelst voor debielen

Auteur: Amos Oz
Titel: Suddenly in the Depths of the Forest
Taal: Engels (vertaald uit het Hebreeuws)
Categorie: fictie
Jaar van eerste uitgave: 2005
Hoe kwam de tekst in mijn bezit: geleend van mijn broer
Synopsis: In een vergeten dorpje dat omringd wordt door wouden en bergen, zijn jaren terug alle dieren verdwenen. De bewoners van het dorp proberen dit te vergeten, maar twee ondernemende schoolkinderen laten zich niet zo snel van hun stuk brengen.
Aanrader, want: Het verhaal is opgesteld in een traditionele, zeer heldere fabelstijl met onmiddellijk herkenbare personages en figuren. Ook de mythevorming achter Nehi, de demon, is zeer boeiend.
Afrader, want: Het is gewoon te simpel voor wat het is. Het deed me op z’n best nog denken aan ‘Tongkat’, dat ik ook al een slecht boek vond en dat de dingen die Oz hier probeert te bereiken, al veel beter deed.
Aanbevolen voor: Buiten kinderen zie ik niet per se aan wie ik dit zou aanraden.

dinsdag 7 februari 2012

Bengels!

Auteur: René Goscinny
Titel: Le petit Nicolas
Taal: Frans
Categorie: fictie
Jaar van eerste uitgave: 1960
Hoe kwam de tekst in mijn bezit: geleend van mijn ouders
Synopsis: Korte stukjes uit het dagdagelijkse leven van de kleine Nicolas en zijn klasgenootjes. Alles mislukt altijd omdat de klas jongens te rumoerig is en in alles hun eigen onnavolgbare logica steekt.
Bien sûr, want: Het is weliswaar duidelijk een jeugdboek, maar er zitten toch genoeg geestige wendingen in om hier en daar een glimlach te ontlokken, vooral als autoritaire volwassenen zoals de schoolintendant voor schut gezet worden, of als Nicolas’ vader en hun snoeverige buurman een racewedstrijd houden op een kinderfiets.
Eh non, want: Het zou oneerlijk zijn te zeggen dat het boekje te weinig om het lijf heeft gezien zijn doelpubliek, maar wat vooral duidelijk is, is dat de humor nu nogal ouderwets overkomt, samen met de hele context van jongensscholen, vaders als gezinshoofden en moeder aan de haard.
Aanbevolen voor: Mensen die zoals ik kort even wensen hun Frans op te frissen en nog niet onmiddellijk (terug) een duik willen nemen in de grote namen.