Over 'Onklare taal'

'Onklare taal' is de verzamelnaam van diverse tekstprojecten van mijn hand. Dit is de poëzieafdeling daarvan. Hier kan je zowel de laatste nieuwe gedichten als ook een selectie van oudere gedichten vinden. De weg een beetje kwijt? Deze link brengt je terug naar de homepage van 'Onklare taal'.

Overigens kan je hier gratis mijn poëziebundels downloaden in PDF-formaat: 'Epicentrum' (2012), 'Synaeresis' (2012), 'Subductie' (2013), 'Enceladus' (2015), 'Volterra' (2017), 'De snelheid van de duisternis' (2019) en 'Indiscrete wiskunde' (2021). Behalve 'Synaeresis', dat één verhalend gedicht is in twee delen, bevatten de anderen telkens een 30-tal geredigeerde en zorgvuldig geselecteerde gedichten, met duiding en een nieuwe indeling. In 2020 verscheen mijn debuutroman 'Fragmentariërs'. In 2023 bracht ik de opvolger 'Constellatie' uit.

vrijdag 22 april 2011

Gerechtigheid in Alabama

Auteur: Harper Lee
Titel: To Kill a Mockingbird
Taal: Engels
Categorie: fictie
Jaar van eerste uitgave: 1960
Hoe kwam de tekst in mijn bezit: gekregen van mijn vriendin
Synopsis: Een jong blank meisje groeit op in het Alabama van de jaren ’30, waar racisme en segregatie normaal zijn. Haar vader, een advocaat, moet een zwarte man verdedigen die beschuldigd wordt van het verkrachten van een blank meisje.
Lezen, want: Dit boek wordt terecht gezien als een klassieker, ondanks het feit dat het Lee’s enige fictiewerk ooit was. Door de ogen van een kind zien we een genuanceerd en tezelfdertijd erg recht door zee beeld ontstaan van hoe het landelijke Diepe Zuiden in elkaar zat in de jaren ’30, waarbij geen enkel thema uit de weg wordt gegaan maar door de heldere stijl en het hoge tempo er ook niks dik opgelegd wordt. “To Kill a Mockingbird” is een moordende pageturner, met bovendien het eigenlijke hoofdpersonage, Atticus Finch, als een realistisch maar enorm bewonderenswaardig en principieel hoofdpersonage dat weinig gelijken kent in de literatuur.
Niet lezen, want: Je haat lezen? Misschien is het begin een beetje traag, maar dat zeg ik alleen maar omdat ik niet het gevoel wil hebben dat ik niets gezegd heb.
Aanbevolen voor: Iedereen.

zondag 3 april 2011

Mescaline wordt nooit oud

Auteur: Aldous Huxley
Titel: The Doors of Perception
Taal: Engels
Categorie: egodocument
Jaar van eerste uitgave: 1954
Hoe kwam de tekst in mijn bezit: geleend
Synopsis: Huxley beschrijft zijn ervaringen met mescaline over een zonnige namiddag, in een gecontroleerde setting bij een dokter. En ja, The Doors ontleenden hun naam aan dit werk. De naam van het werk is zelf dan weer afgeleid uit The Marriage of Heaven and Hell van William Blake, waar Huxley overigens vrij prominent naar verwijst in zijn gedachtegangen.
Aanrader, want: Ondanks het thema (druggebruik) is het erg korte boekje zeer helder geschreven, en bulkt het van de kruisverwijzingen naar allerlei filosofische, religieuze en esthetische opvattingen die zeker een bron van discussie kunnen vormen met mensen die het ook gelezen hebben.
Afrader, want: Als je niet thuis bent in de brede literaire en culturele achtergrond van Huxley, kan het zwaar zijn om te volgen. Ook wie een wonderbaarlijk trippende Engelsman verwacht had, is er aan voor de moeite.
Aanbevolen voor: Lezers die graag een filosofische dressing hebben over hun egodocumenten, of gewoon nieuwsgierig zijn naar de effecten van mescaline zonder het zelf te willen proberen.

vrijdag 1 april 2011

Gêne, waanzin en andere typisch menselijke zaken

Auteur: Fjodor Dostojevski
Titel: The Eternal Husband and Other Stories
Taal: Engels (vertaald uit het Russisch)
Categorie: fictie
Jaar van eerste uitgave: 1997 (met verhalen uit Dostoekvski’s volledige carrière)
Hoe kwam de tekst in mijn bezit: geleend
Synopsis: Dit is een verzameling kortverhalen van de hand van Dostojevski. Ze laten zich best samenvatten als schetsen van verstoorde menselijke relaties en de fouten die mensen maken door hun medemens volkomen verkeerd in te schatten. De focus ligt op het langste verhaal, het titulaire The Eternal Husband.
Aanrader, want: Dostojevski had een uniek gevoel voor sociale mores, en kan feilloos geloofwaardige mislukkelingen neerzetten. Hij is op zijn best als hij erg diep in zijn personages kruipt, en hun handelingen, gedachten en gevoelens, hoe absurd of belachelijk ook, voor henzelf erg plausibel blijft neerzetten. Vooral A Nasty Anecdote, Bobok en Dream of the Ridiculous Man zijn hier bijzonder sterk in.
Afrader, want: Sommige dialogen komen wat gekunsteld over, en hier en daar komt hij nogal traag terzake. De soms nogal plotse plotwendingen durven ook wel eens goedkoop overkomen.
Aanbevolen voor: Iedereen die houdt van realistische pageturners met interessante personages.