Titel: De blauwe engel (oorspr. “Professor Unrat”)
Taal: Nederlands (vertaald uit het Duits)
Categorie: fictie
Jaar van eerste uitgave: 1905
Hoe kwam de tekst in mijn bezit: gekocht
Synopsis: Gemeentelijk leraar Raat (“Metz” in het Nederlands) is een gefrustreerde, kleinburgerlijke schoolfrik en het mikpunt van spot van iedereen, in het bijzonder een trio ondernemende studenten. Hij achtervolgt zijn vermeende vijanden tot in de nachtclub De blauwe engel, waar hij smoorverliefd wordt op een cynische danseres.
Aanrader, want: Sommige passages waarin de leraar in al zijn benepenheid volkomen uitgebeend wordt, zijn nog steeds erg raak en typerend voor de eeuwige vijanden van alles wat buiten de strengconservatieve norm gaat.
Afrader, want: Naast het feit dat dit een vrij slechte vertaling was (geen idee waarom men met Metz-mest een nieuwe woordspeling moest introduceren terwijl je raad-onraad kan gebruiken), rammelt de plot soms wat en is Metz’ belangrijkste tegenstander, Lohmann, te weinig een boeiend tegengewicht, waarin de auteur vooral zichzelf leek te leggen. En dat stoort.
Aanbevolen voor: Wie het boek wil lezen dat de film met Marlène Dietrich geïnspireerd heeft. Anders is de origineel Duitse versie allicht beter.
Taal: Nederlands (vertaald uit het Duits)
Categorie: fictie
Jaar van eerste uitgave: 1905
Hoe kwam de tekst in mijn bezit: gekocht
Synopsis: Gemeentelijk leraar Raat (“Metz” in het Nederlands) is een gefrustreerde, kleinburgerlijke schoolfrik en het mikpunt van spot van iedereen, in het bijzonder een trio ondernemende studenten. Hij achtervolgt zijn vermeende vijanden tot in de nachtclub De blauwe engel, waar hij smoorverliefd wordt op een cynische danseres.
Aanrader, want: Sommige passages waarin de leraar in al zijn benepenheid volkomen uitgebeend wordt, zijn nog steeds erg raak en typerend voor de eeuwige vijanden van alles wat buiten de strengconservatieve norm gaat.
Afrader, want: Naast het feit dat dit een vrij slechte vertaling was (geen idee waarom men met Metz-mest een nieuwe woordspeling moest introduceren terwijl je raad-onraad kan gebruiken), rammelt de plot soms wat en is Metz’ belangrijkste tegenstander, Lohmann, te weinig een boeiend tegengewicht, waarin de auteur vooral zichzelf leek te leggen. En dat stoort.
Aanbevolen voor: Wie het boek wil lezen dat de film met Marlène Dietrich geïnspireerd heeft. Anders is de origineel Duitse versie allicht beter.
