Titel: De New York trilogie (The New York Trilogy)
Taal: Nederlands (oorspronkelijk Engels)
Categorie: Fictie
Jaar van eerste uitgave: 1987
Hoe kwam de tekst in mijn bezit: gewonnen op een tombola
Synopsis: Drie verhalen in New York waarin telkens een fundamenteel eenzaam personage langzamerhand geobsedeerd raakt door een zoektocht naar verborgen identiteiten en verhalen. Austers universum is niet een waar je vrolijk van wordt. Het is voor één keer niet het wereldleed, oorlog, corruptie of het homo homini lupus dat voor deze conclusie zorgt, maar eerder dieppersoonlijke karaktergebreken van zijn personages die ongezonde nieuwsgierigheid verkiezen boven een kans op geluk.
Wat ik geleerd heb: Paul Auster is een groot schrijver, omdat hij er in slaagt een ultiem postmodern werk neer te zetten dat op geen enkel moment arrogant of elitair overkomt. Ondanks de vrij eenvoudige verhaalstof blijft het boek tot op het laatste moment een onverbiddelijke pageturner.
Zet je fedora maar al op, want: Je wordt graag verrast door breinbrekers en plotmatige trouvailles, je gaat graag op in de sfeer van het New York waar stoom uit de trottoirs opstijgt en mensen nooit zijn wat ze lijken.
Deze laatste opdracht aanvaard je niet, want: Je bent niet klaar om mee af te dalen in de bittere monomanie van Austers personages, of je zal niet voorbij het iets zwakkere tweede verhaal raken.
Aanbevolen voor: Lezers die postmoderne literatuur graag een tweede kans willen geven, en liefhebbers van David Lynch.
Taal: Nederlands (oorspronkelijk Engels)
Categorie: Fictie
Jaar van eerste uitgave: 1987
Hoe kwam de tekst in mijn bezit: gewonnen op een tombola
Synopsis: Drie verhalen in New York waarin telkens een fundamenteel eenzaam personage langzamerhand geobsedeerd raakt door een zoektocht naar verborgen identiteiten en verhalen. Austers universum is niet een waar je vrolijk van wordt. Het is voor één keer niet het wereldleed, oorlog, corruptie of het homo homini lupus dat voor deze conclusie zorgt, maar eerder dieppersoonlijke karaktergebreken van zijn personages die ongezonde nieuwsgierigheid verkiezen boven een kans op geluk.
Wat ik geleerd heb: Paul Auster is een groot schrijver, omdat hij er in slaagt een ultiem postmodern werk neer te zetten dat op geen enkel moment arrogant of elitair overkomt. Ondanks de vrij eenvoudige verhaalstof blijft het boek tot op het laatste moment een onverbiddelijke pageturner.
Zet je fedora maar al op, want: Je wordt graag verrast door breinbrekers en plotmatige trouvailles, je gaat graag op in de sfeer van het New York waar stoom uit de trottoirs opstijgt en mensen nooit zijn wat ze lijken.
Deze laatste opdracht aanvaard je niet, want: Je bent niet klaar om mee af te dalen in de bittere monomanie van Austers personages, of je zal niet voorbij het iets zwakkere tweede verhaal raken.
Aanbevolen voor: Lezers die postmoderne literatuur graag een tweede kans willen geven, en liefhebbers van David Lynch.