Titel: Fight Club
Taal: Nederlands (vertaald uit het Engels)
Categorie: fictie
Jaar van eerste uitgave: 1996
Hoe kwam de tekst in mijn bezit: cadeau gekregen
Synopsis: Een naamloze protagonist lijdt aan chronisch slaapgebrek en dweilt ’s avonds zelfhulpgroepen af om iets te kunnen voelen dat op een leven lijkt buiten zijn erg routineuze middenklassebestaan. Plots duikt er een zekere Tyler Durden op in zijn leven en – schrap maar, bijna iedereen kent de plot van dit boek omdat bijna iedereen de film gezien heeft.
Blaas je appartement op, want: Het boek leest erg vlot weg en de mantrische herhaling van zijn slagzinnen verleent het geheel zelf ook de kracht van een hoogst efficiënte, herhaaldelijke regen vuistslagen. Het gebalde proza en de zuinige dialogen helpen hier ook bij. Voor liefhebbers van de film: de verfilming van Fincher volgt het boek zeer getrouw, wat bij sommige lezers kan helpen voor de inleving. Onder het verhaal zitten ook enkele interessante aanknopingspunten verborgen over het parasitaire systeem van consumptie, onderdrukking en het voortdurende uitschakelen van instincten in de moderne wereld.
Smelt me liever om tot zeep, want: Niet dat Palahniuk daar aan kan doen, maar de Nederlandse vertaling is nogal pover en bovendien ook zeer Hollands. In een verhaal dat doordrongen is van ‘90s-Americana komt dat niet zo goed over. Bovendien zijn de personages eerder vehikels voor leuke dialogen, acties en tips voor het betere doe-het-zelfterrorisme dan dat je je er als lezer echt bij betrokken voelt. Voor een boek dat de grijze anonimiteit van het consumerende bestaan te kijk zet, heeft het zelf ook last van te afstandelijke, oppervlakkige personages.
Aanbevolen voor: Moeilijk te zeggen. Het is zeker geen boek dat ik mensen zou afraden, maar het heeft duidelijk wat aan scherpte ingeboet in vergelijking met de periode waarin het tot stand kwam. Als je beenharde kritiek wil op de petit bourgeoisie van de late twintigste eeuw, lees je beter ‘American Psycho’.
Taal: Nederlands (vertaald uit het Engels)
Categorie: fictie
Jaar van eerste uitgave: 1996
Hoe kwam de tekst in mijn bezit: cadeau gekregen
Synopsis: Een naamloze protagonist lijdt aan chronisch slaapgebrek en dweilt ’s avonds zelfhulpgroepen af om iets te kunnen voelen dat op een leven lijkt buiten zijn erg routineuze middenklassebestaan. Plots duikt er een zekere Tyler Durden op in zijn leven en – schrap maar, bijna iedereen kent de plot van dit boek omdat bijna iedereen de film gezien heeft.
Blaas je appartement op, want: Het boek leest erg vlot weg en de mantrische herhaling van zijn slagzinnen verleent het geheel zelf ook de kracht van een hoogst efficiënte, herhaaldelijke regen vuistslagen. Het gebalde proza en de zuinige dialogen helpen hier ook bij. Voor liefhebbers van de film: de verfilming van Fincher volgt het boek zeer getrouw, wat bij sommige lezers kan helpen voor de inleving. Onder het verhaal zitten ook enkele interessante aanknopingspunten verborgen over het parasitaire systeem van consumptie, onderdrukking en het voortdurende uitschakelen van instincten in de moderne wereld.
Smelt me liever om tot zeep, want: Niet dat Palahniuk daar aan kan doen, maar de Nederlandse vertaling is nogal pover en bovendien ook zeer Hollands. In een verhaal dat doordrongen is van ‘90s-Americana komt dat niet zo goed over. Bovendien zijn de personages eerder vehikels voor leuke dialogen, acties en tips voor het betere doe-het-zelfterrorisme dan dat je je er als lezer echt bij betrokken voelt. Voor een boek dat de grijze anonimiteit van het consumerende bestaan te kijk zet, heeft het zelf ook last van te afstandelijke, oppervlakkige personages.
Aanbevolen voor: Moeilijk te zeggen. Het is zeker geen boek dat ik mensen zou afraden, maar het heeft duidelijk wat aan scherpte ingeboet in vergelijking met de periode waarin het tot stand kwam. Als je beenharde kritiek wil op de petit bourgeoisie van de late twintigste eeuw, lees je beter ‘American Psycho’.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten