Monopoly spelen in Rusland en verliezen

Auteur: Natalia Gevorkjan en Michail Chodorkovski
Titel: De tijd wast alles schoon
Taal: Nederlands (vertaald uit het Russisch)
Categorie: non-fictie
Jaar van eerste uitgave: 2012
Hoe kwam de tekst in mijn bezit: gewonnen op een quiz
Synopsis: Journaliste Gevorkjan laat in lange passages de op dat moment gevangen gezette oligarch Chodorkovski zijn licht schijnen over het Rusland van Poetin, en laat zowel hem, zijn getrouwen als voormalige medewerkers en opponenten uitvoerig aan het woord over de verschroeiend snelle opkomst van de olietycoon, en zijn uiteindelijke val.
Aanrader, want: Chodorkovski's arrestatie werd in het Westen indertijd niet onverdeeld negatief onthaald, en nog steeds hangt er rond de man een zweem van corruptie en criminaliteit, maar dit boek schetst tegelijk een genuanceerder én helderder beeld voor de ware reden van zijn val. Gevorkjan toont zich bovendien pluralistisch en laat vele mensen aan het woord met hun eigen stem, onversneden. Interessant is ook de inkijk in wat voor een puinhoop het Sovjetsysteem economisch achterliet.
Afrader, want: De vertaling oogt vaak gebrekkig en het boek bevat meerdere layout- en typfouten. Bovendien is het wel mooi dat Gevorkjan authentiek de stijl van Chodorkovski in zijn brieven wil weergeven, maar de ex-oligarch is geen begenadigd of meeslepend schrijver, waardoor hele passages verwarrend of saai zijn, bijvoorbeeld rond de Menatep-bank.
Aanbevolen voor: Lezers die zich interesseren in het hedendaagse Rusland (actueler dan ooit!) en zich iets meer willen verdiepen in mensen en analyses die verder gaan dan enkel speculaties over Poetins politiek.

De ponypiemel

Auteur: Goedele Liekens
Titel: SOS Sex
Taal: Nederlands
Categorie: zelfhulp
Jaar van eerste uitgave: 2012
Hoe kwam de tekst in mijn bezit: gewonnen op een quiz
Synopsis: La Goedele beantwoordt in korte, smaakvol geïllustreerde hoofdstukjes alledaagse vragen omtrent een brede waaier van praktische seksuele onderwerpen.
Aanrader, want: Onderhand weet Liekens hoe ze moet schrijven over seks, en af en toe is het ook amusant. Ze schuwt geen onderwerpen, gaande van basisdingen die sommige mensen misschien niet openlijk (meer) durven vragen, tot eerder sociale kwestie in verband met seks. Ik heb luidop gelachen bij een stukje waarin een bezorgde jonge vrouw haar groot geschapen vriend beschreef als een 'pony'. Geen paardenpiemel, zo veel is wel duidelijk, maar zeker een bovenmenselijk exemplaar. Nuances!
Afrader, want: 'Sex', echt? Echt? Bij Liekens loert helaas ook het gender-essentialisme altijd om de hoek, en dat kleurt haar adviezen onnodig. Plus, van zodra seks het domein van de echte kink betreedt, wordt ze veel onvaster van toon. Dat is jammer, want het is daarmee een gemiste kans voor een mainstream-seksuologe met een grote naam om eindelijk ook zaken bespreekbaar te maken die nu enkel als niche of in porno te zien zijn, zoals echte bdsm (een tik op de billen en één hoofdstukje over hoe je soft sm bespreekbaar maakt, tellen niet), fetisjisme, rollenspel, de kunst van bondage, hoe het zit met parafilieën allerhande, enz. Aan de andere kant: gezien Liekens' intussen voorbijgestreefde "mannen zijn zó en vrouwen zijn zó" en haar neiging tot kinkshaming, is het misschien ook beter dat ze zich hier niet over uitgelaten heeft.
Aanbevolen voor: Ik veronderstel dat dit boek zijn bestaansrecht en zijn publiek heeft, maar anno 2014 lijkt me dit een bij grote vlagen banaal boek dat op veilig speelt en zich daar eigenlijk ook bewust van is.

De blinde hoek

Auteur: Margaret Atwood
Titel: The Blind Assassin
Taal: Engels
Categorie: fictie
Jaar van eerste uitgave: 2000
Hoe kwam de tekst in mijn bezit: geleend
Synopsis: De bejaarde Iris Chase kijkt terug op haar leven en focust daarbij vooral op haar jongere zus, een excentrieke vrouw die op haar 25 zelfmoord pleegde en postuum een beroemde schrijfster werd.
Aanrader, want: Als geen ander kan Atwood in de huid van personages kruipen die waarachtig aanvoelen, en haar stroom aan spitante observaties is even scherp als anders. Na een tijdje ga je als lezer op in drie verhalen tegelijk, en dat als auteur bewerkstelligen, is bepaald een huzarenstuk. Richard Pryor is verkillend als überbanale bourgeois-slechterik.
Afrader, want: De Booker Prize die dit werk gekregen heeft, is een beetje misleidend, want ondanks alles is dit niet Atwoods beste. Daarvoor is de eerste helft wat te gekunsteld en fragmentarisch zonder dat daar veel redenen toe zijn, en ook de grote plot twist zie je al aankomen als je twee derde door het boek heen bent.
Aanbevolen voor: Wie graag eens een familiekroniek leest die minder klassiek aandoet, of een romance die noch sentimenteel, noch antisentimenteel geschreven is.