Over 'Onklare taal'

'Onklare taal' is de verzamelnaam van diverse tekstprojecten van mijn hand. Dit is de poëzieafdeling daarvan. Hier kan je zowel de laatste nieuwe gedichten als ook een selectie van oudere gedichten vinden. De weg een beetje kwijt? Deze link brengt je terug naar de homepage van 'Onklare taal'.

Overigens kan je hier gratis mijn poëziebundels downloaden in PDF-formaat: 'Epicentrum' (2012), 'Synaeresis' (2012), 'Subductie' (2013), 'Enceladus' (2015), 'Volterra' (2017), 'De snelheid van de duisternis' (2019) en 'Indiscrete wiskunde' (2021). Behalve 'Synaeresis', dat één verhalend gedicht is in twee delen, bevatten de anderen telkens een 30-tal geredigeerde en zorgvuldig geselecteerde gedichten, met duiding en een nieuwe indeling. In 2020 verscheen mijn debuutroman 'Fragmentariërs'. In 2023 bracht ik de opvolger 'Constellatie' uit.

maandag 31 januari 2022

Mensenhaat en sentiment

Auteur: Herman Koch
Taal: Nederlands
Categorie: roman
Jaar van eerste uitgave: 2011
Hoe kwam de tekst in mijn bezit: e-readerdump
Synopsis: Een dokter probeert een bijzonder traumatische zomer te herconstrueren vanuit het heden, waar hij kil euthanasie toegediend heeft aan een patiënt die eertijds een vriend was.
Ja, want: Zoals ook bij 'Het diner' is de eigenlijk held van het verhaal de plot en weet Herman Koch met een franjeloze stijl toch steeds trefzekere zinnen en realistische dialogen op te bouwen. Kochs misantropie is bij vlagen snoeihard en toch niet misplaatst. De onschuldigen, die spaart hij wel.
Nee, want: Doordat de meeste personages er bekaaid van af komen, is het moeilijk om sympathie te hebben voor de meesten - wil je nog wel lezen over de geniepige en hatelijke dokter, de volgevreten en misogyne acteur of de creepy fotograaf na zo veel pagina's? Moet een soort inzicht bij de vader nu echt komen door middel van een trauma van een ander, waar hij minstens een deel zelf voor verantwoordelijk is? En ik weet het wel, je mag een personage niet gelijkstellen met hun bedenkers, maar sommige seksistische lulkoek die zijn hoofdpersonage gelooft, is niet te onderscheiden van de seksistische lulkoek waar veel lezers wellicht ook in geloven, en die wordt op geen enkel moment en door niemand in vraag getrokken.
Aanbevolen voor: Wie 'Het diner' goed vond, komt hier ook zeker aan zijn trekken. Koch toont hoe je - ondanks alle gebreken - ijzersterk kan zijn in het middlebrow-segment. 


Geen opmerkingen:

Een reactie posten