Auteur: Olaf Stapledon
Titel: Eerste en laatste mensen
Taal: Nederlands (vertaald uit het Engels)
Categorie: fictie
Jaar van eerste uitgave: 1930
Hoe kwam de tekst in mijn bezit: e-readerdump
Synopsis: Stapledon waagt zich aan een geschiedschrijving van de toekomst van de mensheid over een periode van miljoenen jaren en achttien evoluties.
De mens is de maat van alle dingen, want: Stapledon heeft niet alleen enorm veel fantasie en denkt geregeld voorbij de denkkaders van zijn tijd (of die van ons), nu en dan maakt hij interessante 'voorspellingen', onder meer over kernenergie, dna-manipulatie, bio-ethiek en terraformatie. Het einde is best mooi en hoopgevend.
Gedegenereerd, want: De eerste pijnlijke constatatie is dat Stapledon ofwel geen erg goeie schrijver was, ofwel een slechte redacteur had. Achttien evolutionaire trappen beschrijven is zeker een huzarenstuk, vooral omdat de Laatste Mensen nog in erg weinig lijken op de Eerste (wij) en de taal simpelweg aan zijn grenzen komt om iets onbegrijpelijks in woorden te gieten - op dat vlak maakte hij het zich ook niet makkelijk. Zijn technologische en wetenschappelijke missers wil ik over het hoofd zien omdat hij enkel maar de kennis had van zijn eigen tijd, maar zelfs toen had hij beter moeten weten over Neptunus en de evolutie van de zon. Van de eerste neemt hij een terraformatie aan en van de tweede beweert hij dat die binnen enkele miljoenen jaren zou gaan dimmen en doven.
Aanbevolen voor: Enkel de sf-diehards die een pre-Gouden Tijdperk-klassieker willen lezen.
