Auteur: Don DeLillo
Titel: Americana
Taal: Engels
Categorie: fictie
Jaar van eerste uitgave: 1971
Hoe kwam de tekst in mijn bezit: gekregen
Synopsis: De succesvolle, jonge televisie-exec David Bell vertrekt vanuit New York voor een reportage die hij moet maken in New Mexico maar begint onderweg aan zijn eigen project.
These colors don't run, want: De ambitieuze titel van DeLillo's intussen klassiek geworden boek voelt vaak terecht en brengt vaak wat je ervan verwacht: open landschappen, een (late) coming-of-age, het rariteitenkabinet van lijzige vreemden, neurotische wannabes en sentimentaliteit. Denk aan een 'On the road' voor de jaren '70 en een satire van de holheid van het corporate leven die nog niet zo gitzwart is als 'American Psycho'. De passages met de radiohost die de absurditeiten aan elkaar rijgt zijn in al hun surrealisme de sterkste die het boek te bieden heeft.
Laat deze RV maar aan jou voorbijgaan, want: De crux zit hem een beetje of de soms op elkaar geschrankte verzen en refrijnen van absurditeit en jeugdsentiment samen iets van betekenis kunnen vormen - mogelijk is dat iets waar Bell zelf naar op zoek is. Het is oké dat daar niet echt een antwoord op komt en dat het hele verhaal net zoals z'n opdracht in New Mexico niets meer is dan een shaggy dog-story, maar dat maakt het ook vrijblijvend en misschien niet het diepgravende onderzoek naar de ziel van de Verenigde Staten die je met zo'n titel zou verwachten. En je moet uiteraard in gedachten houden dat de jaren '70 intussen al 50 jaar geleden zijn, maar de omgang met seksualiteit lijkt wel van een andere planeet te komen. Wat de verteller (en mogelijk de auteur) hier lijken te vieren als een triomf van seksuele spontaniteit heeft alles weg van een haast niet te stoppen aanrander die rondgraait alsof het de doodnormaalste zaak van de wereld is. In die zin vind ik 'Americana' nog problematischer dan de geestelijke voorvader en nazaat die ik eerder vermeldde. In 'On the road' kan je nog spreken van een eerste generatie jongeren die zich wilde bevrijden uit het puritanisme van de jaren '50 en van niet beter wist, terwijl 'American Psycho' het objectiveren van vrouwen op de spits drijft om een cynisch punt te maken.
Aanbevolen voor: Wie houdt van een boek dat, goedschiks of kwaadschiks, je niet onberoerd laat en de vragen laat nagisten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten