Auteur: Jonathan Safran Foer
Titel: Extremely Loud and Incredibly Close
Taal: Engels
Categorie: fictie
Jaar van eerste uitgave: 2005
Hoe kwam de tekst in mijn bezit: geleend
Synopsis: De negenjarige Oskar Schell gaat op zoek naar welk slot het sleuteltje dat hij in een vaas van zijn dode vader (die omkwam op 9/11), kan openen. Intussen leren we ook het levensverhaal van Oskars van elkaar verveemde grootouders.
Aanrader, want: 'Extremely Loud' bevat een aantal momenten die, bij gebrek aan een beter woord, gerust hartverwarmend kunnen genoemd worden. Foer blijft overlopen van het talent. Het is bovendien moeilijk om voor de bij tijden irritante proto-hipster die Oskar is, niet een beetje sympathie te voelen.
Afrader, want: Hoe je het ook draait of keert, 'Extremely Loud' is behoorlijk sentimenteel. De connectie tussen de brandbombardementen op Dresden in '45 en de aanslagen van 9/11 is weinig doordacht, en de verschillende experimenten met foto's en typografie zijn eerder een hindernis dan een verrijking. Door het zeer zelfbewuste postmodernisme en de ongebruikelijke intelligentie van zijn hoofdpersonage krijg je soms ook het gevoel dat Foer vooral z'n eigen kunde wil etaleren.
Aanbevolen voor: Americanofielen met een hang naar hipsterisme en trauma.
Titel: Extremely Loud and Incredibly Close
Taal: Engels
Categorie: fictie
Jaar van eerste uitgave: 2005
Hoe kwam de tekst in mijn bezit: geleend
Synopsis: De negenjarige Oskar Schell gaat op zoek naar welk slot het sleuteltje dat hij in een vaas van zijn dode vader (die omkwam op 9/11), kan openen. Intussen leren we ook het levensverhaal van Oskars van elkaar verveemde grootouders.
Aanrader, want: 'Extremely Loud' bevat een aantal momenten die, bij gebrek aan een beter woord, gerust hartverwarmend kunnen genoemd worden. Foer blijft overlopen van het talent. Het is bovendien moeilijk om voor de bij tijden irritante proto-hipster die Oskar is, niet een beetje sympathie te voelen.
Afrader, want: Hoe je het ook draait of keert, 'Extremely Loud' is behoorlijk sentimenteel. De connectie tussen de brandbombardementen op Dresden in '45 en de aanslagen van 9/11 is weinig doordacht, en de verschillende experimenten met foto's en typografie zijn eerder een hindernis dan een verrijking. Door het zeer zelfbewuste postmodernisme en de ongebruikelijke intelligentie van zijn hoofdpersonage krijg je soms ook het gevoel dat Foer vooral z'n eigen kunde wil etaleren.
Aanbevolen voor: Americanofielen met een hang naar hipsterisme en trauma.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten