Over 'Onklare taal'

'Onklare taal' is de verzamelnaam van diverse tekstprojecten van mijn hand. Dit is de poëzieafdeling daarvan. Hier kan je zowel de laatste nieuwe gedichten als ook een selectie van oudere gedichten vinden. De weg een beetje kwijt? Deze link brengt je terug naar de homepage van 'Onklare taal'.

Overigens kan je hier gratis mijn poëziebundels downloaden in PDF-formaat: 'Epicentrum' (2012), 'Synaeresis' (2012), 'Subductie' (2013), 'Enceladus' (2015), 'Volterra' (2017), 'De snelheid van de duisternis' (2019) en 'Indiscrete wiskunde' (2021). Behalve 'Synaeresis', dat één verhalend gedicht is in twee delen, bevatten de anderen telkens een 30-tal geredigeerde en zorgvuldig geselecteerde gedichten, met duiding en een nieuwe indeling. In 2020 verscheen mijn debuutroman 'Fragmentariërs'. In 2023 bracht ik de opvolger 'Constellatie' uit.

woensdag 4 oktober 2023

À la recherche du temps marxiste

Auteur: Martin Hägglund
Titel: Dit leven
Taal: Nederlands (vertaald uit het Zweeds)
Categorie: fictie
Jaar van eerste uitgave: 2019
Hoe kwam de tekst in mijn bezit: verjaardagscadeau
Synopsis: Hägglund neemt de lezer mee op een reis door zijn persoonlijke en politieke filosofie aan de hand van twee grote pijlers: seculier geloof en geestelijke vrijheid. Dat klinkt liberaal maar is het niet (echt): au fond is het een herinterpretatie van het marxisme afgewogen tegenover een radicale verwerping van het concept van de eeuwigheid (dat ons volgens Hägglund berooft van zingeving).
Leef alsof het je laatste dag is, want: Hägglund weet zijn gedachten tamelijk helder te formuleren en steunt voor zijn voor- en tegenvoorbeelden op een boeiende reeks denkers, gaande van Augustinus over Kierkegaard en Proust tot Martin Luther King Jr. Hij is op zijn best als hij de paradoxen beschrijft van het samenhuizen van democratie en kapitalisme, en erkent (m.i. correct) dat een doorgezet kapitalisme uiteindelijk altijd elke democratie onderuit zal halen. Tevens is hij de eerste auteur die erin geslaagd is interesse bij mij op te wekken in Hegel, die ik voordien beschouwde als het summum van saaiheid.
Death, be not proud, want: Ik ben geen academicus noch filosoof, maar er schort wat aan Hägglunds enge definitie van een eeuwig leven. Verder denk ik dat hij inkomsten uit rente over het hoofd ziet als potentiële bron om de sociaal-democratie in leven te kunnen houden. Voor de rest: het is een serieuze turf om je door te worstelen, Hägglund herhaalt zichzelf nogal vaak en de meeste van zijn gedachten zijn al met al niet superorigineel.
Aanbevolen voor: Wie houdt van lijvige filosofische werken die desondanks niet al te zwaar op de hand zijn.


Geen opmerkingen:

Een reactie posten