Over 'Onklare taal'

'Onklare taal' is de verzamelnaam van diverse tekstprojecten van mijn hand. Dit is de poëzieafdeling daarvan. Hier kan je zowel de laatste nieuwe gedichten als ook een selectie van oudere gedichten vinden. De weg een beetje kwijt? Deze link brengt je terug naar de homepage van 'Onklare taal'.

Overigens kan je hier gratis mijn poëziebundels downloaden in PDF-formaat: 'Epicentrum' (2012), 'Synaeresis' (2012), 'Subductie' (2013), 'Enceladus' (2015), 'Volterra' (2017), 'De snelheid van de duisternis' (2019) en 'Indiscrete wiskunde' (2021). Behalve 'Synaeresis', dat één verhalend gedicht is in twee delen, bevatten de anderen telkens een 30-tal geredigeerde en zorgvuldig geselecteerde gedichten, met duiding en een nieuwe indeling. In 2020 verscheen mijn debuutroman 'Fragmentariërs'. In 2023 bracht ik de opvolger 'Constellatie' uit.

zaterdag 28 oktober 2023

De navel van Vlaanderen

Auteur: Stefan Hertmans
Taal: Nederlands
Categorie: fictie
Jaar van eerste uitgave: 1994
Hoe kwam de tekst in mijn bezit: verjaardagscadeau (en omdat ik in Merelbeke opgegroeid ben)
Synopsis: Het naamloze, semi-autobiografische hoofdpersonage deelt in flarden een soort van Proust light herinneringen vermengd met een scheut onbetrouwbare verteller, een lik vitalisme en een dromerig magisch realisme. Een postmoderne Bildungsroman, zeg maar.
Bezoek vandaag nog Merelbeke, want: Bij vlagen toont Hertmans zich niet alleen als een begenadigd stilist die spreek- en schrijftaal mengt tot ze een heerlijke hutsepot worden die soms zelfs Brouwers naar de kroon kan steken. Nonkel Doresta is een personage in de beste traditie van onvergetelijke figuren als Mijnheer Peeperkorn uit 'De toverberg'. Toch krijg je nergens het gevoel dat Hertmans een epigoon is. Hij vindt hier al duidelijk een eigen stem en voert de lezer mee door een al even kronkelig en vandaag onbestaand landschap als van de oude, slang-achtige armen van de Schelde en de Leie.
Passeer niet langs Merelbeke en u krijgt geen €500, want: De overgangen tussen stilistische parels en  soms wat onhandige passages zijn vaak abrupt, of de voor de hand liggende seksuele metaforen (die steeds terugkerende kastanjegeur!) roken al wat versleten de dag dat ze geschreven werden.
Aanbevolen voor: Wie Erwin Mortier wat te krullerig vindt maar tegelijk wat gruwt van de Nieuwe Zakelijkheid van de Nederlandse literatuur van de laatste 30 jaar.

 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten