Auteur: Hendrik Groen
Titel: Zolang er leven is
Taal: Nederlands
Categorie: Fictie
Jaar van eerste uitgave: 2016
Hoe kwam de tekst in mijn bezit: Geleend van m'n ouders
Synopsis: Na een lacune van een jaar gaat Hendrik Groen verder in het beschrijven van het leven in een bejaardenhome.
Aanrader, want: Door de telkens vrij korte hoofdstukjes is het soms lastig niet te blijven doorlezen. Groen heeft een duidelijke, eigen stem die zowel mild als kritisch is, en dat is niet veranderd tegenover z'n vorige boek. Er wordt nu en dan een iets meer intellectuele toon aangeslagen en dat tilt de tekst wel naar een hoger niveau, maar ook niet zo hoog. Groens alter ego breekt een lans voor verdraagzaamheid op kousenvoeten, en dat leest altijd mooi.
Afrader, want: Al bij al blijft de kritiek van z'n eersteling overeind - de inhoud gaat nooit écht diep. Bovendien, ook al is het misschien niet onrealistisch dat er in een dagboek herhaalde redeneringen voorkomen, hier lijkt het weinig nut te dienen. Vreemd is ook hoe sommige oudjes plots kunnen opduiken alsof ze er altijd al geweest zijn.
Aanbevolen voor: Wie hield van Groens eersteling. En ook wie z'n eerste worp niet las. Dit is zowel ontspannende, grappige als ontroerende lectuur, maar niets meer.
Titel: Zolang er leven is
Taal: Nederlands
Categorie: Fictie
Jaar van eerste uitgave: 2016
Hoe kwam de tekst in mijn bezit: Geleend van m'n ouders
Synopsis: Na een lacune van een jaar gaat Hendrik Groen verder in het beschrijven van het leven in een bejaardenhome.
Aanrader, want: Door de telkens vrij korte hoofdstukjes is het soms lastig niet te blijven doorlezen. Groen heeft een duidelijke, eigen stem die zowel mild als kritisch is, en dat is niet veranderd tegenover z'n vorige boek. Er wordt nu en dan een iets meer intellectuele toon aangeslagen en dat tilt de tekst wel naar een hoger niveau, maar ook niet zo hoog. Groens alter ego breekt een lans voor verdraagzaamheid op kousenvoeten, en dat leest altijd mooi.
Afrader, want: Al bij al blijft de kritiek van z'n eersteling overeind - de inhoud gaat nooit écht diep. Bovendien, ook al is het misschien niet onrealistisch dat er in een dagboek herhaalde redeneringen voorkomen, hier lijkt het weinig nut te dienen. Vreemd is ook hoe sommige oudjes plots kunnen opduiken alsof ze er altijd al geweest zijn.
Aanbevolen voor: Wie hield van Groens eersteling. En ook wie z'n eerste worp niet las. Dit is zowel ontspannende, grappige als ontroerende lectuur, maar niets meer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten